Obiad po węgiersku, czyli kurczak duszony w papryce z nokedli

Jakiś czas temu miałam naprawdę szczerą przyjemność zjeść z najbliższymi kolację w węgierskiej restauracji i tym samym – oczarować się zupełnie paletą smaków, jakie ta kuchnia ma do zaoferowania. Swoją drogą węgierskie wina zrobiły na mnie równie dobre wrażenie!

Najbardziej w pamięć zapadło mi zwłaszcza jedno danie – potrawka z cudownie delikatnym, duszonym kurczakiem zatopionym w śmietanowo-paprykowym, intensywnym a jednocześnie delikatnym sosie w akompaniamencie leciutkich niezgrabnych kluseczek przypominających nieco nasze kładzione. Do tego lokalna muzyka, stół z surowego drewna, haftowane serwetki, rzeczone wino rzecz jasna i człowiek ma wycieczkę kulinarno-krajoznawczą jak na zamówienie!

Wracając jednak do kurczaka, ten właśnie smak zapadł mi w pamięć tak bardzo, że po prostu musiałam odtworzyć go w domu – z winem czy bez! Jakkolwiek byłoby to przyjemne – wątpię by nasz domowy budżet uniósł wycieczki do restauracji za każdym razem kiedy najdzie mnie ochota na takie danie. Jak pomyślałam tak też zatem uczyniłam i wzięłam się za poszukiwania. Szukałam w Internecie polskim, porównywałam z przepisami węgierskimi, angielskimi tworząc tym samym istny zamęt w głowie bo jedni kurczaka smażą w mące, inni bez mąki ale za to od razu z papryką – no człowiek głupieje! – Pomyślę jeszcze nad tym, poszukam i kiedyś zrobię – pomyślałam zrezygnowana. Macie tak czasem, że chodzicie koło czegoś i chodzicie jak pies do jeża i jakoś tak się zebrać nie można żeby po prostu zakasać rękawy zrobić? No to ja tak właśnie czasem mam jak bardzo chcę żeby mi coś wyszło. 

Jakież jednak było moje zdziwienie gdy kilka dni później natknęłam się w starej książce kucharskiej (1895 r. na dowód, że rzeczywiście starej) na przepis, którego tak zawzięcie szukałam! Zadziwia mnie wciąż szczerze jak zróżnicowana i bogata była kuchnia naszych pra i praprababć w porównaniu z naszymi dzisiejszymi horyzontami kulinarnymi… Tym sposobem stanęłam oko w oko z przepisem na bohatera dzisiejszego wpisu: Kurczęta po węgiersku z papryką.

Przepis powołuje się tak dźwięcznie na kurczęta, gdyż zalecał użycie ćwiartek kurczaka. Ja akurat miałam mięso z piersi i z udek i takiego też użyłam. Podsumowując – weźcie jakie macie – i tak będzie pysznie!

Kolejną różnicą jest to, że w Kucharzu Warszawskim danie to polecano podać z ryżem a ja się uparłam przecież na węgierskie kluseczki czyli nokedli, galuszki – no zwał jak zwał ale to na nie (a nie na ryż) podaję dziś przepis. Obiad polecam bardzo! Choćby po to by spróbować co Węgrzy jadają na obiad bo przecież już nasze prababki wiedziały to doskonale!