Jak zrobić domowe masło?

Większość z nas miała na pewno w życiu okazję choć raz spróbować świeżego, “swojskiego” masła. I z całą pewnością ta właśnie sama większość zgodzi się też ze mną, że jest to smak kategorycznie różny od masła, które kupić można dziś w sklepach. Takie prawdziwe – jak wszystko w życiu – jest po prostu po stokroć lepsze! Oczywiście, są też i jak najbardziej chlubne wyjątki i niektóre sklepowe masła smakiem zadowolą najbardziej wyśrubowane oczekiwania wybrednych klientów ale jednak bądź co bądź domowe, świeże masło deklasuje zawsze i w każdych okolicznościach najsilniejszą nawet konkurencję.

Cudownie śmietankowe, zimne, pachnące. Rozsmarowane na kromce świeżego chleba na zakwasie ze sprężystym miąższem i chrupiącą skórką – no przecież takiego duetu szkoda by psuć jeszcze jakimkolwiek dodatkiem!

Być może, a nawet z całą pewnością – część z Was robi lub robiła kiedyś własne masło. I chwała każdemu z osobna za to, bo to cudowna i coraz mniej powszechna umiejętność, która dla dzieci i laików wyglądać może z boku zupełnie magicznie a przy okazji – niezwykle skuteczna metoda umiarkowanie intensywnych ćwiczeń! Ale o tym za chwilę!

Jeśli masła nigdy sami jednak nie robiliście, na myśl o jego przygotowaniu zapewne przychodzi Wam widok drewnianej, starodawnej maselnicy i wielogodzinnego, mozolnego ubijania śmietany w pięknych okolicznościach przyrody. Nic z tych rzeczy! Można co prawda jeśli ktoś ma taką fanaberię – wyjść sobie na zewnątrz, kto Wam przecież zabroni! Jeśli chodzi jednak o sprzęt i technikę no to moi drodzy – trzeba jednak iść z duchem czasu!

W tych naszych dzisiejszych nowoczesnych warunkach do wykonania masła zupełnie wystarczy nam – słoik. No dobrze, może się z tym słoikiem nie popisałam nowoczesnością – dla co bardziej zabieganych czy też leniwych sprawdzi się równie dobrze mikser. Ja jednak przy słoiku pozostanę gdyż produkt końcowy przy tej metodzie “produkcji” o wiele bardziej mi jednak odpowiada. Trochę ruchu i wysiłku też zresztą jeszcze nikomu nie zaszkodziło i dobrze się czasem w kuchni trochę pomęczyć choćby po to tylko by wszystko potem lepiej smakowało.

Ale! Dość już tych przydługich wstępów – przejdźmy już do tego jak to masło właściwie zrobić. Tak jak wspomniałam, potrzebny będzie słoik, a oprócz niego oczywiście – śmietana. I to właśnie od śmietany zależy czy i jakie nam to masło wyjdzie. Ma być po prostu nieoszukana, prawdziwa – tłusta i gęsta i nie ma się co krzywić bo taka jest też swoją drogą najzdrowsza. Minimum 30% tłuszczu, może być kremówka. A najlepiej w ogóle to albo taka zebrana samodzielnie – która wytrąci się ze świeżego, wiejskiego mleka, albo uzyskana taką samą metodą ale przez nas osobiście jedynie kupiona na przykład na okolicznym targu. Wybrane produkty ze sklepu też się sprawdzą, zwracajmy jednak uwagę na skład takiej śmietanki i zawartość tłuszczu.

Myślę, że każdy a przynajmniej większość z nas znajdzie dostęp do prawdziwej, wiejskiej śmietany lub prawdziwego mleka jeśli tylko trochę wokół tematu pochodzi, popyta i zasięgnie porady znajomych. Szukać zazwyczaj należy albo na targach właśnie, w sklepach z żywnością organiczną lub w lokalnych małych sklepikach. Śmietanki takie mają krótką datę przydatności do spożycia. Jeśli jednak szukaliśmy, pytaliśmy i sposobu znaleźć takiej prawdziwej nie ma – w komentarzach ogromnie pomocne byłoby gdyby każdy zostawił informację o tym jakiej śmietany użył i jak mu się sprawdziła – zaoszczędzimy sobie tym wszystkie prób i błędów.

Do rzeczy jednak! Skoro gdzieś jakoś zaopatrzyliśmy się już w tę śmietanę – przelewamy ją do dość dużego słoika (polecam by śmietany było nie więcej niż do połowy jego objętości), mocno zakręcamy i – żadna tajemnica – energicznie przez kilka a czasem i kilkanaście minut potrząsamy. Lojalnie uprzedzam – można się przy tym trochę zmęczyć a już na pewno wzbudzić konsternację otoczenia ale zapewniam, że efekt a raczej produkt końcowy jest tego wysiłku absolutnie warty!

Metodę potrząsania wyczujecie sami – nie ma większego znaczenia jak i w jakim kierunku – byle energicznie. Jeśli macie porządną śmietanę już po chwili słoik wypełni się zupełnie ubitą, sztywną śmietaną. I to jest właśnie punkt krytyczny całej operacji.

Raz, że już nieco zmęczonych licho Was może podkusić żeby taką bitą śmietankę zjeść od razu – dwa, że to moment kiedy zwyczajnie najciężej jest potrząsać bo masa zdaje się pomimo dużego nawet wysiłku prawie nieruchoma! Niesamowicie frustrujące doświadczenie!

Moment ten trwa jednak tylko chwilkę i z nadludzką cierpliwością musicie tę śmietanę po prostu “przebić”. Po kilku chwilach poczujecie, że w słoiku zaczyna coś chlupotać a oprócz płynu jeszcze rzadszego niż mleko pojawiają się grudki żółciutkiego masła. Gdy tak się zacznie dziać (a zacznie, cierpliwości!) cały proces trzeba jeszcze chwilę kontynuować po czym nasze świeże masło – wypłukać. W tym celu odlewamy ze słoika maślankę (można ją wypić lub wykorzystać do naleśników czy choćby wypieku chleba) a gotową kulę masła przekładamy na gazę lub drobne sitko i dokładnie płuczemy w jak najzimniejszej wodzie ugniatając tłuszcz drewnianą łyżką. Wypłukujemy w ten sposób resztki maślanki. Tak przygotowane formujemy wedle własnego uznania i wkładamy do lodówki do stężenia.

Zanim mnie pamięć zawiedzie – jeśli ktoś preferuje masło solone, dodaje po prostu jeszcze przed mieszaniem szczyptę soli do słoika. Podobno nawet przyspiesza to proces wytrącania masła. Osobiście nie wiem, bo masło wolę bez soli.

Gdyby komuś wybitnie się jednak nie chciało śmietany tym sposobem maltretować lub w ogóle z jakiś przyczyn woli to zrobić inaczej – mikser kuchenny skutecznie zrobi za nas całą robotę z tą tylko różnicą, że oryginalne kulki masła będą nieco drobniejsze. No i maślanka w trakcie przebijania śmietany może trochę pryskać. Ale masło jak najbardziej wyjdzie.

Zachwalać domowego, świeżego masła w ogóle chyba nie muszę. Szczerze zachęcam, by choć spróbować takiej metody choćby po to by wiedzieć jak się takie masło robi. Próbując po raz pierwszy, po chwili – czasem dłuższej – pełnego zwątpienia i zmęczenia gdy pojawia się nagle bryła masła czujemy się nie przymierzając jak świadek jakiegoś cudu. Wyobrażam sobie, że dla dzieci cały proces obserwujących z boku musi być to widok godny pokazu sztuki magicznej. Tym bardziej polecam!