Fasolka po bretońsku

Z fasolą rzecz się ma tak, że zasadniczo lubi ją chyba większość ludzi (a zwłaszcza już mężczyzn) ale ze względu na to, że suszoną gotuje się ruski rok a świeżą prawie zawsze w mniejszym lub większym stopniu uda się nawet wprawionej pani domu przypalić – nie gości na stołach tak znowu często w ciągu roku. Najlepszy czas na nią to zdecydowanie jesienne i zimowe wieczory gdy człowiekowi zimno i jest permanentnie głodny. Czasami jest również tak, że najdzie człowieka nie wiadomo skąd na talerz takiej fasolki w gęstym sosie, z kiełbaską, boczkiem no i nie ma rady – trzeba sobie zrobić bo się przecież człowiek inaczej udusi.

Wygodne z fasolką po bretońsku jest to, że gotuje się ją w ilościach nie przymierzając hurtowych a roboty nie ma z tym też znowu tak wiele – robi się praktycznie sama tyle, że okrutnie długo. Ponieważ jednak jesienią i zimą na dworze i tak nie ma czego szukać bo tylko ciemno i zimno, fasolka może się bez żadnych problemów w kuchni pichcić podczas gdy my zająć się możemy swoimi sprawami i tylko okazjonalnie przemieszać w garnku żeby się nie odważyła przypalić.

Jak już się za to taki garnek fasolki zrobi, jak nic mamy obiad dla calej rodziny na dobrych kilka dni. Ewentualnie, jeśli rodzina nam niczym nie zalazła za skórę i nie chcemy biedaków torturować jednym i tym samym obiadem przez kilka dni z rzędu to z wszelkim powodzeniem można taką fasolkę zamrozić i wykorzystać w dzień kiedy absolutnie czasu czy chęci na gotowanie nie mamy. Zawsze powtarzam, że duży zamrażalnik to najlepszy prezent jaki sprawić może sobie zapracowana kobieta! Oszczędza i pieniądze i nerwy!

Poniżej znajdziecie przepis na fasolkę po bretońsku, ale z góry zaznaczam, że nie ma co się go znowu tak kurczowo trzymać jeśli chodzi o same proporcje. Jeden lubi w takiej fasolce wiecej sosu, inny mniej, ktoś tam za to więcej mięsa i bardzo dobrze – niech sobie każdy robi jak lubi na zdrowie! Mięsa, sosu i cebulki dajcie tyle ile lubicie czy ile macie akurat w lodówce. Oby tylko fasolkę dobrze do miękkości dogotować i doprawić a reszta to juz hulaj dusza – jak sobie kto wymyśli!

d