Najprostszy, tradycyjny schab pieczony

Z kuchnią to jest tak, że albo jest się dobrym w pieczeniu – ciasteczek, ciast, chlebów, mazurków i Bóg jeden raczy wiedzieć jakich jeszcze tuczących pyszności, albo w potrawach wytrawnych, zwykłych – niezwykłych, nazwijmy to – obiadowych. Jestem pewna, że każdy z nas ma w swoim otoczeniu przedstawicieli jednej i drugiej grupy, którzy ustawicznie wprowadzają się nawzajem w kompleksy. Zawsze się znajdzie jakaś ciotka, co to z byle czego wyczaruje pyszną zupę, mięso spod jej ręki jest tak kruche i soczyste, że rozpływa się w ustach i babcia, która piecze takie ciasta, że człowiek nic by innego do końca życia nie robił tylko wizytował na herbatkach. Są też oczywiście jednostki, które z lenistwa, premedytacji czy pokarane przez los dwoma lewymi rękami lub klinicznym brakiem koncentracji na jednym, względnie nieskomplikowanym zadaniu – w ogóle w żadnych potrawach nie są dobre bo się zwyczajnie za takie rzeczy z nieprzymuszonej woli nie zabierają. Czasem jest to zresztą przejaw wielkiej życiowej roztropności.

I pomimo, że osoba, nazwijmy ją – o zacięciu cukierniczym, zazwyczaj potrafi też ugotować smaczną zupę i odwrotnie, to jednak zawsze – i zdania jak żyję w tej materii nie zmienię – w jednej z tych dziedzin będzie naturalnie lepsza. Logiczne też, że to co nam wychodzi i za co nas chwalą sprawia zawsze znacząco większą satysfakcję, a to co mniej – ma w zwyczaju okazyjnie acz spektakularnie zmieniać wieczory w kuchni w walkę z antycznym i nieuniknionym fatum. I tak kobiecie, której drożdżowe zawsze wyrasta w sposób przeczący prawom fizyki a suflety zachwycają puszystością zaserwuje rodzinie gumowate mięso, przypali fasolę i jeszcze rozleje sos pomidorowy na sam środek świeżo wyszorowanej podłogi. Znam osobiście taki przypadek, na biedaczkę wszystkie te nieszczęścia spadły przy okazji jednego obiadu – naturalnie kiedy spodziewała się akurat gości.

Są w tym wszystkim jeszcze oczywiście potrawy neutralne, które z powodzeniem obie te grupy w zasadzie mogą przygotować, czyli wszelkiego rodzaju sałatki, kanapki i inne przekąski. Z tymi poradzi sobie świetnie każdy, bo i też wielkiej filozofii z tym nie ma.

Do czego z tymi podziałami zmierzam, to że z naturą człowiek choćby na głowie stanął – nie wygra i szkoda tylko rozstrajać sobie nad tym nerwy. Ponieważ, niestety! przeżyć jedynie na ciastkach się nie da (kłamię – pewnie można i to bardzo szczęśliwie, ale raczej krótko, bo podobno przesadzać z cukrem jest jednak niezdrowo) a i odwrotnie – po najlepszym obiedzie chce się normalnym ludziom deseru, znaleźć trzeba w tym wszystkim złoty środek. I tak jak osoba z ręką do deserów niech sobie odpuści faszerowane pieczenie wołowe czy flaki na poczet mniej wymagających potraw, tak lepiej by ktoś świetnie robiący powyższe dał sobie święty spokój z pieczeniem makaroników i bab z 20 jaj. Po co kusić los i ryzykować reputację!

Dla jednych i dla drugich jako danie obiadowe, ale też coś na kanapki gorąco polecam pieczony schab. Każdemu schab wyjdzie pysznie, choć pewnie tym od gotowania na wytrawnie – lepiej. Bóg jeden raczy wiedzieć jakie w życiu sztuki czyniłam żeby wyszedł mi schab tak soczysty i kruchy jak ten mojej mamy. A skąd! Wychodzi owszem – bardzo smaczny, ale do pięt oryginałowi nie dorasta. Nawet jeśli wyjdzie jednak choćby przyzwoicie trzeba docenić kolejną zaletę pieczonego mięsa, a mianowicie, że raz upieczony starczy na obiad na kilka dni! Sos do tego robi się w procesie pieczenia sam, zupełnie przy okazji. Wspominać chyba nie muszę, jak smakuje taka domowa wędlinka na kanapkach! Jeśli ktoś sobie życzy, mięso można nadziać też suszonymi śliwkami, czosnkiem czy nawet suszoną morelą. Można też kombinować z innymi nadzieniami. Żeby przygotować taką właśnie, niewątpliwie bardziej spektakularną wersję pieczonego schabu, jeszcze przed zamarynowaniem, ostrym, długim nożem należy zrobić w mięsie kieszenie na całą długość pieczeni i poupychać dowolne nadzienie. Dalej postępować zupełnie zgodnie z przepisem.

Na schab sposobów jest tyle co ludzi, nie trzeba więc trzymać się kurczowo podanych tu przeze mnie proporcji czy doboru przypraw. Zamiast w naczyniu, można też z powodzeniem piec go w rękawie lub jeśli ktoś dysponuje – w prodiżu. 

A jakie są Wasze sposoby na pieczeń ze schabu?