Bliny z kawiorem i wędzonym łososiem

Niezależnie od tego jak zamierzacie spędzić tegorocznego Sylwestra, jeść coś w ten wieczór również trzeba. I to nie byle jak, bo i w końcu okazja nie jest byle jaka i strach aż myśleć jak złą wróżbą na nadchodzący rok byłoby rozpoczynanie go z niesmakiem! Jeśli wybieramy się na sylwestrowy bal lub nawet mniejszych rozmiarów przyjęcie, zupełnie odpuścić możemy sobie oczywiście temat planowania menu gdyż ktoś niechybnie zrobił to już dawno za nas i pozostanie jedynie cieszyć się na nadchodzący wieczór i powtarzać taneczne kroki. 

Jeśli jednak świętować zamierzamy w nieco bardziej kameralnym gronie, tym bardziej jeszcze zadbać powinnyśmy o wyjątkową, odświętną atmosferę. To właśnie ta troska o detale przecież, zwłaszcza wtedy gdy nikt nie widzi, tworzy prawdziwą jakość życia i kreuje przyszłe wspomnienia. W Polsce przełomu XIX i XX wieku w majątkach ziemskich dzień zaczynano od polowań a kończono odświętną kolacją w rodzinnym gronie i tak jak dziś, składaniem sobie życzeń wszelkiej pomyślności na nadchodzący rok gdy wybiła północ. Toastom zazwyczaj towarzyszył podawany wówczas chrust oraz świeże pączki z konfiturą.

Jako wspaniałą i względnie szybką przekąskę (sytą też!) do szampana chciałabym polecić malutkie, takie “na kęs” bliny podane z kleksem kwaśnej śmietany, odrobiną kawioru z plastrami wędzonego łososia. Kto zresztą bogatemu zabroni – zjeść je można również z powodzeniem na późne noworoczne śniadanie w myśl powiedzenia, że jaki Nowy Rok, taki cały rok! Bliny prezentują się i smakują cokolwiek wykwintnie i tego właśnie poczucia nam drogie Panie w takim dniu i przez cały rok trzeba! W rzeczywistości zresztą tym, co czyni je wykwintnymi są dodatki. Same bliny to przecież zwykłe drożdżowe placuszki, choć nie do końca też zwykłe bo z dodatkiem mąki gryczanej. Te tradycyjne bliny rosyjskie przygotowuje się, jak słyszałam na bazie jedynie takiej mąki, mi jednak dużo bliżej do proporcji, które podaję w przepisie poniżej. Nie żadne tam one zresztą rosyjskie bo w jednej z przedwojennych książek z mojej kolekcji te dokładnie figurują pod nazwą bliny polskie. To właśnie w okresie międzywojnia bliny zaczęto podawać z droższymi, wykwintnymi dodatkami. Same placki bowiem wywodzą się z ubogiej kuchni ludowej. Fakt, że same w sobie nie są nazbyt intensywne w smaku sprawia właśnie, że stają się doskonałym tłem dla słonego kawioru. Jeśli zależy nam na tym, by każdy placek miał dokładnie taką samą wielkość i kształt, zamiast rwać włosy z głowy przy smażeniu wystarczy potem jeszcze ciepłe wyciąć szklanką w idealne krążki. Gdyby ktoś nie dysponował akurat mąką gryczaną, by nie zwiększać sobie niepotrzebnie kosztów polecam zrobić sobie własną “organiczną’ mąkę mieląc na pył kaszę gryczaną w młynku do kawy.

f

Do siego roku!