Komu w drogę temu … precle!

Jednym z powodów, dla których lubię jesień i zimę to długie wieczory – wiem, wiem – stwierdzenie to jest dość kontrowersyjne a minusów takiego stanu rzeczy jest pewnie tyleż samo co i plusów. 

Gdy za oknem jest jednak zimno i ciemno, okoliczności takie zdecydowanie sprzyjają spotkaniom towarzyskim w domowym zaciszu. Jeśli są to spotkania męskie, albo po prostu takie mniej formalne w gronie najbliższych przyjaciół – jako przekąskę bardzo polecam domowe precle – z makiem, sezamem czy solą będą idealnie pasować do piwa ale sprawdzą się też idealnie jako mała przekąska na wynos, po którą spokojnie sięgnąć będzie można w drodze gdy zgłodniejemy.

Historia precla jest bardzo stara i do dziś właściwie nie wiadomo, skąd tak naprawdę wywodzi się tradycja tego wypieku – choć w dzisiejszej świadomości precle nierozłącznie kojarzą się z naszymi zachodnimi sąsiadami, źródła kierują wszystkie tropy do zakonników włoskich, którzy wypiek ten stworzyć mieli już w VI w.n.e. na kształt rąk złożonych do modlitwy (w tamtym bowiem czasie modlono się z rękoma skrzyżowanymi na piersi, nie zaś poprzez złożenie rąk w sposób w jaki czynimy to obecnie). Szczyt popularności w kulturze europejskiej precle zdobyły niewiele później, bo w VII w. kiedy to Kościół wprowadził surowsze, bardziej restrykcyjne zalecenia względem okresów Postu. W dniach tych bowiem ten prosty, tradycyjny wypiek kojarzony z modlitwą stanowił idealne, skromne pożywienie dla wiernych, kiedy to wstrzymywano się od spożywania mięsa, jaj czy nabiału. Poza splotem precla kojarzonym nierozłącznie z modlitwą, również trzy jego otwory przywodzić na myśl miały symbolikę Trójcy Świętej a sam wypiek kojarzony być zaczął jako znak szczęścia, dobrobytu i rozwoju duchowego. Precle wręczano ubogim na ulicach, a podobno kilkanaście ich wozów zamówił u krakowskich piekarzy sam Władysław Jagiełło przed wyruszeniem pod Grunwald. 

Jan Steen, Baker with pretzels, 1658

Zaznaczyć tu tym samym należy, że precle, bajgle jak i obwarzanki nie są nazwami, których używać można wymiennie choć zasadnicza metoda wypieku ich wszystkich jest dość zbliżona. Charakterystyczny smak i teksturę zawdzięczają one bowiem temu, że ciasto przed upieczeniem jest obgotowywane (lub po krakowsku – “obwarzane”, stąd nazwa naszego tradycyjnego wypieku) w gorącej wodzie. Ciekawostką jest również to, iż w XVII wieku w Austrii symbolizujący szczęście precel używany był podczas ceremonii zaślubin par królewskich jako dobra wróżba na przyszłość małżonków. 

Obecnie precle znane są na całym świecie, choć nieoficjalną ich kolebką niewątpliwie są Niemcy. Cóż jednak stoi na przeszkodzie wykonania ich samodzielnie w domu, zwłaszcza, iż nie jest to wcale trudne a wszystkie potrzebne składniki macie zatem w domu. Charakterystyczna i chyba najważniejsza jest metoda złożenia wałeczków ciasta, instrukcję którego przedstawiam poniżej. Jeśli zdecydujecie się upiec własne precle, do czego serdecznie zachęcam – podzielcie się proszę koniecznie zdjęciem w komentarzu!