Nostalgiczny “Murzynek”

Są w każdym kraju i w każdym domu takie wypieki, na których wychowują się pokolenia – również w zakresie nauki gotowania. Zazwyczaj są to proste ciasta ucierane, które z pomocą dziecięcych rączek można szybko i sprawnie przygotować by potem cieszyć się efektami takich rodzinnych wypieków. Dla każdego przecież dziecka upiec (prawie samodzielnie!) całą blachę ciasta no to nie jest w końcu byle jaki wyczyn! A gotowy wypiek doprawiony taką doza rozpierającej dziecięcej dumy smakuje najlepiej na świecie!

I tak jak francuskie dzieci pieką pod bacznym okiem rodziców ciasta jogurtowe a amerykańskie kilkulatki – popularne muffinki, tak w Polsce laur ten nieodzownie przyznać trzeba, przynajmniej na podstawie wspomnień mojego pokolenia – murzynkowi i zebrze. Wiadomo, ciasta piekło się różne – jabłeczniki, serniki, makowce, karpatki – te jednak zazwyczaj pozostawiane były mamom, babciom i w ogóle starszym domownikom – dzieciaki przy nich ewentualnie asystowały – zwłaszcza w zakresie wyjadania resztek masy czy okrawków ciasta w procesie przygotowań! Któż by zresztą narzekał na taki zakres odpowiedzialnosci!

Tak czy inaczej, do tej pory i murzynek i zebra to ciasta, do których od czasu do czasu wracam gdy chce nam się czegoś słodkiego a w domu nie ma akurat pod ręka zbyt wielu składników, gdy najdzie mnie na nocne pieczenie lub zwyczajnie przypomni mi się smak domowego murzynka ze szklanką kakao do wieczornej lektury i nijak nie uda mi się tej myśli z głowy przegonić. Bo przy takim murzynku od razu jakoś tak się robi błogo, bezpiecznie i  domowo.

Na murzynka idealnego jest kilka szkół – jedni robią na maśle, drudzy na oleju. Jedni oblewają czekoladą, drudzy –nie. Jedni pieką w keksowce, drudzy – w kwadratowej brytfance (gdy sama bylam dzieckiem piekło się je w prodiżu!). A ja nie dość, że na oleju i w keksówce to jeszcze dodaję kilka łyżek konfitury i podpisać się pod tym patentem mogę rękami obiema bo nie dość, że ciasto staje się jeszcze bardziej wilgotne to dodatkowo konfitura, choć w zasadzie niewyczuwalna – wspaniale podbija smak kakao. Jeśli ktoś ma życzenie, można oczywiście kombinować i z murzynka zrobić całkiem reprezentatywny wypiek – przełożyć go jakąś masą (serową czy choćby budyniową), konfiturą, ładnie ozdobić – czego dusza i oczy zapragną. Ja jednak najbardziej lubię taki właśnie najprostszy, domowy – zupełnie niedoskonały!

Ciasto to naprawde wychodzi zawsze i każdemu. Jest tanie i szybkie i choć może niezbyt wyszukane – na pewno dostarczy wiele radości i dzieciom i dorosłym. I niech się znajdzie taki, co nie oblizuje łyżki z surowego jeszcze ciasta!