Rogaliki z ciasta topionego z marmoladą

Ciasto topione to chyba najbardziej emocjonujący rodzaj wypieku jaki można sobie wyobrazić. Wrzuca się je w folii lub bez niczego – na żywca – do zimnej wody i pozwala wyrosnąć do momentu aż wypłynie na powierzchnię. 

Podczas tego procederu wewnętrzny głos rozsądku, nawet jeśli na co dzień rzadko dopuszczany do głosu – krzyczy wręcz do nas no bo i kto przy zdrowych zmysłach wrzuca wyrobione i pięknie zapowiadające się drożdżowe do miski lodowatej wody i z zaciśniętymi kciukami czatuje jeszcze przy tej misce obstawiając w myślach “wypłynie” czy “nie wypłynie”. Zazwyczaj gdy już spiszecie wypiek w myślach (lub zupełnie ostentacyjnie wszem i wobec) na straty i na chwilę odwrócicie wzrok okaże się, że drożdżowa kula ciasta jednak wypłynęła i już sobie dryfuje beztrosko po powierzchni oznajmiając swoją gotowość do pieczenia.

Tak właśnie robi się ciasto na te rogaliki. Słowo daję, że emocje godne są obstawiania na giełdzie a efekty na pewno daleko bardziej bezpieczne!

Czy zwykłe rogaliki są jednak warte takiej szopki z wodą, czekaniem, zawijaniem? Myślę, że zdecydowanie tak bo wcale nie są takie znowu zwykłe. Ciasto w ten sposób bowiem hartowane wychodzi nieco inne niż to wyrastające tradycyjną metodą w ciepełku przez długie godziny – no i co tu ukrywać – cały proces wyrastania mamy w tym wypadku z głowy w ciągu 30-40 minut czyli połowy czasu, który przeznaczyć na rogaliki musielibyśmy w przypadku normalnego ciasta. Napisałam też, że wychodzi nieco inne i tak rzeczywiście jest – jak się przekonacie, będzie nieco twardsze, kruche z zewnątrz i wciąż drożdżowo-mięciutkie w środku – takie właśnie wychodzi doskonale komponując się z nadzieniem z domowej konfitury czy kremu czekoladowego. Uprzedzam od razu, że ciasto nie jest zbyt słodkie – osobiście polecam więc albo dodać kilka łyżek cukru do ciasta (w przypadku na przykład kwaskowej marmolady), użycie słodkiego wypełnienia lub, jeśli żadna z tych opcji nam nie pasuje – polukrowanie rogalików zamiast obsypanie ich cukrem pudrem.

W końcu słodycze po to się piecze bo się ma ochotę na słodkie, tak?

Zaręczam, że rogaliki są naprawdę pyszne i godne wypróbowania. Polecam!

Istne szaleństwo – wyrobione ciasto wrzucamy jak kamień w wodę i czekamy….

Po ok 30-40 minutach karuzeli naprzemiennej nadziei i powątpiewania ciasto jednak wypływa a my czujemy się jak świadek cudu.

Teraz tylko trochę żmudnego wałkowania, nadziewania, rolowania i prawie są! Nasze domowe rogaliki!